Dnia 4 czerwca 2016 roku, w 27 rocznicę pierwszych wolnych wyborów, Związek Szlachty Polskiej Oddział we Wrocławiu zorganizował wycieczkę do Kamieńca Ząbkowickiego, w której wzięli udział członkowie i sympatycy Związku, a której celem był Pałac Marianny Orańskiej. Wyjazd z Wrocławia zorganizowanej grupy nastąpił o godz. 9:30 z ul. Św. Antoniego.
     Zwiedzanie pałacu w Kamieńcu Ząbkowickim rozpoczęło się punktualnie o godz. 12:00 pod opieką profesjonalnego przewodnika, który w pasjonujący sposób przedstawił nam dzieje tego magicznego miejsca (stworzonego wg szacunków za równowartość bagatela 3 ton złota), a także skomplikowane losy jego właścicieli, w szczególności fundatorki. Weszliśmy do środka tym samym oknem, z którego korzystała Marianna Orańska, sprytnie obchodząc tym samym zakaz pruskiego króla. Podziwiając liczne fontanny, tarasy, oryginalne sklepienia czy też przedwojenne fotografie, mogliśmy sobie wyobrazić to miejsce w czasach jego największej świetności, tj. w XIX wieku. A trzeba wiedzieć, że pałac w Kamieńcu został zaprojektowany tak, aby mógł uchodzić za średniowieczny zamek obronny. Zgodnie z życzeniem Marianny, budowla nawiązuje do architektury romańskiej i północno-włoskiego gotyku z elementami architektury mauretańskiej. Za jeden ze wzorów założenia uchodzi zamek krzyżacki w Malborku. Jedynie duże okna, schody zewnętrzne i szerokie tarasy oranżerii przybliżają go do współczesnych dziewiętnastowiecznych budowli. Pałac, opróżniony z wszelkiego wyposażenia przez sowietów i spalony dla zatarcia śladów grabieży, a następnie dewastowany przez kolejne dziesięciolecia, jest obecnie powoli przywracany do życia przez Gminę Kamieniec Ząbkowicki.
     Po opuszczeniu terenu Pałacu Marianny Orańskiej przeszliśmy do położonego nieopodal dawnego Opactwa Cystersów, od którego wszystko się zaczęło, a na terenie którego znajduje się obecnie siedziba rzymsko-katolickiej parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Kamieńcu Ząbkowickim. Dzięki uprzejmości miejscowego proboszcza a zarazem dziekana dekanatu Kamieniec Ząbkowicki, ks. Wojciecha Jarosława Dąbrowskiego, mogliśmy wysłuchać fascynującej historii dawnego opactwa; dowiedzieć się, że w miejscu tym (w czasie II wojny światowej) znajdowała się największa na Śląsku składnica dzieł sztuki i archiwaliów; wreszcie posłuchać o skarbach kultury sakralnej, zgromadzonych w miejscowym kościele, do których należą m.in. ołtarz główny w świątyni z 1704 roku - jeden z najwyższych, drewnianych ołtarzy w Polsce (ma ponad 22 m wysokości) - wykonany w warsztacie Chritopha Koenigera z Wrocławia; zdobiące go dzieła Michała Willmanna, namalowane niedługo przed śmiercią artysty; a także polichromowana ambona z 1708 roku, stanowiąca wybitne dzieło sztuki rzeźbiarskiej autorstwa Ch. Königera.
     Po spacerze przez miasto miał miejsce wspólny obiad, którym pokrzepiliśmy się przed drogą powrotną do Wrocławia. Pełni wrażeń wracaliśmy do domów, wymieniając się uwagami na temat naszej tegorocznej wyprawy.

(Adam Biliński)